İtaat - Mesafeler

{Verse 1: İtaat}
Susuyorum ben bağıra bağıra bugün
Tek elimden gelen yalnızlıkla süslü bir hüzün
Düşüyor yine yüzüm
Sarıldım sensizliklere

Daha bitmemişti oysa ki sözüm
Bulamadın özlemi dindiren basit bir çözüm
Söküp attın kalbimi bunun için sakın
Sen dileme hiç benden özür

{Nakarat: İtaat}
Mesafeler anlamsız
Ziyan eder bu kalbi
Bırak düşleme
Zor yolunda düşmemek
Kandırma beni

Hayal kurar, gülerdim
Neden insan, çalar bu hissi
Hiç sebep, yokken sarıldım güzlere
Tek gülüşün ısıtır beni

{Verse 2: İtaat}
Isıtınca kalbimi o gülüşün bir karanlığın
Çöküşü bu aydınlığa dönüşüm
İnsan bildiğini değil fakat inandığını özler
Bilmiyorum bu kaçıncı ölüşüm
Seni düşlemek mi ödülüm
Bu ritimlerin değişmesi duyguların sövüşü
Neden deme volkan bu kaderin örüşü
O zaman...

{Verse 3: Ados}
Herşey bitti karanlıktan başka bir şey yok
Dümdüz gitsen ne olacak zaten aşka dize çok
Yakın uzak karışmışken şaşmaz bizde yol
İnan başka bir şey yok, inan başka bir şey yok

Sanki bir tek biz kötüyüz onlar şahane
Sanki yollar bitti bulduk boktan bahane
Vay ki ruhumuz çürümüş sorsan hayalet gibiyiz
Ardımızda kalanlara konmaz asalet

Zorla sabah et, sorma tamah et
Olma avare diyeceklerde koymaz azade dünya seni
Hoyrat harabe yollar dört koldan ararken
Kendini sürüp duran bir çobansın orda maharet

{Nakarat: İtaat}
Mesafeler anlamsız
Ziyan eder bu kalbi
Bırak düşleme
Zor yolunda düşmemek
Kandırma beni
Hayal kurar, gülerdim
Neden insan, çalar bu hissi
Hiç sebep, yokken sarıldım güzlere
Tek gülüşün ısıtır beni