Ірина Білик - Na Bialych Morzach

Krótkie trzaśnięcie drzwi
I echo jak żal
Długie minuty znów
Składają się w dzień
Na tym zdjęciu – to my
Bez masek i skarg
Bez bagażu tych słów
Nieczułych na łzę

Potem znów będzie świt
I wróżby ze snów
Twoje ciepło i ja
I poranek nasz
Wina chłodnego łyk
Przypomni się znów
W wieczór na żale dwa
Te, które tak znasz

Gdy odnajdę ciebie
Na białych morzach
Gdzie uciekasz by milczeć
I słuchać fali
Niech wysokie niebo
Oczy otworzy
I przypomni nam tych
Tych, co kochali
Znów zamykasz te drzwi
I echo jak żal
Długie minuty znów
Składają się w czas
Wiem że potrafisz mi
Pokazać ten żar
W ciszy morza bez słów
Obudzić go w nas