Władysław Żeleński - Zakochana

Wiatr szeleści po topoli
Pomiata kaliną
O! a serce — serce boli
Łzy płyną i płyną

Młode latka w smutkach lecą
A nadal rozpacze
Wtedy tylko lżej mi nieco
Gdy w kątku popłaczę

Łzy niedoli mej nie zmogą
Lecz służą za leki
Kto miał jedną chwilkę błogą
Ten biedny na wieki!

Czemu taka wątła, blada
Chylam się na wiosnę?
Ja roślinka mdła, rosada
Na wydmach tu rosnę

Naokoło piasek suchy
Ni rosy, ni słońca
Nadal burze, zawieruchy
Przygody bez końca

Ludziom śmiechy, ludziom dziwy
Że szlocham daremnie
Och! a luby, czarnobrywy
Daleko ode mnie
Ni do siebie nie przygarnie
Ni ja go przytulę
Za Dunajem tęskni marnie
A kocha tak czule

Ja kukułka — na obłędne
Zrywam się, och! we śnie
A w pustyni schnę i więdnę
I konam boleśnie