Mc Tes - Biganeh

وسط هذیون زمان کران و قطع کرد حد

نبسته دروازشو آسمون به این جهان

نمونده پای اعتقادش عاشق

بیگانه های بی کران میسازنش دوباره از باد بادبان

دوباره کاف قاف قاف قاف

هزاره پر از ترسه شهر

مُلبس به برگ

جنگ شروع میشه از اولین اختلاف

حرف ستاره ها ناله ی باد

اولین شیدا رو میکنه شبه جاودانه وِجدان سفید

نامیرائه قاتل سرخ

به زیر میکشه تیره ی خالی از مغزو

دایره ی مرئی خاطره ساخت از فتح ها
آرمان گرای طالب صلح با بمب و موشک نه

دیده عمیق تر یارای فرار دل نه

قراره بیشتر من هوای دیدم پر از غباره پوچیه

بلیط خروجم حس ، نمیکنمش نمیرسم بهش

توو آسمون هفت رنگش

قصاوتم میکنه خالق این چند خط شعر

بخاطر خط بد فرشته جهنمش باز میشه برام و بخار میشه تنم

یا هنوز یه راه دیگه هست برگردم

متنفرم از اول از چند باره های خودم کجاشو بد کردم

توو فکر اجتماعِ نخ حافظ تنش بودم که رد کردم هوس

دوباره ثانیه ها برگشتن عقب و من منم

این منیت جدا نمیشه از تنم

من دیده مسیر طولانیه این شبنمم که میشینه رو کاغذ
بی حد و اندازه های این باور لعنتی جا نمیشه توو کتابم

با خط خوش مینویسمش اشتباهم

مصون از زوزه های بادم

میرا ترین ، بانو با چشمش به چشمم زیباترین

پوچ از دایره ی احساس یه حادثه

یه نور کم سو نمیشه واسم ادامه که

من گیرا ترین توو این حادثه آرامش ابدی میشه اولین انتخابم

نه آخرین من خود اشتباهم

و تو منی و این تویی که امید آخرین باوری

ما توو این بازی دو طرفه بی داوریم

و تو متوهم اولین قضاوتی

چه راحتی میگن آدمی