Saye - Sefr

؛
{قسمت۱: سزاوار}؛
من یادم میاد یکیو از قدیم مدیما
رفیقش کتونی پاره بود ، نبرید از این راه
حرفاشو واقعی می‌زد نمی‌کرد دری بری بار
حقیقت و مبالات و نکرد دریغ از هیپ‌هاپ‌ش
من یادم میاد اون پسر صاف و ساده رو
که لای بازاریا حرف دو زاریا رو کرد باور
خودم می‌دونستم که میاره طاقت
یاد گرفته زندگیشو ببینه از آخر
من یادم میاد اونو که ستاره زد رو پوتین
با یک و دو و سه و چهار پاشو رو برفا کوبید
زیر دست درجه‌دار
بکنید علف و خار
فرمانده سر ناهار یعنی دسته‌بندی روتین
متوافق با تفکرات آدمای شهر
ظاهر و باطن یکی تا نشه بی‌نوای ترس
ممکنه با کلماتش بکنه سوء قصد
هر کی جاهله تو چرخه و جا نمی‌ره چرخش
یادم میاد اونکه تو خیابون حبسه
با این که خودش می‌دونه تو بطالته وقتش
هدفش پاره کردن بکارتِ مغزه
دست نمی‌کشه ازش چون نشدنا فرضه
تو کجای این مسیری که ما ندیدیمت
یادم میاد اونو دستاش زده تاول و پینه
نذاشت جا برا کینه
می‌شه به باوراش خیره
بپرسن رپ واقعی چیه از ما براش میگه
؛
{همخوان}؛
همه چیو ساختم از صفر
با دست خودم بلوکو گذاشتم و شن
ملات کلماتو ساختم با شعر
با آگاهی کامل راهو سفت کردم طی

؛
{قسمت۲: لابیت}؛
نرفتم مسیرو جلو با مفت‌بری
نمی‌رم سمت هدفی که بشه منتفی
یه مدتی فکر می‌کردم ندارم هیچ فرصتی
که بکنم توش رشد
ابروهامو گره می‌زدم و انگشتامو مشت
قلمم می‌کشید همه کاغذارو فحش
تا که فهمیدم نکنم پشت
به خودم بکنم تخس
چیزی که بلدم
نسخه‌ی رپم دارو واسه مرض سلطگری و ظلم
وقتی دنبال اینی که بکنی سرمو زیرِ آب
خفه شدنم می‌پرونه همه‌رو از تو خواب
رپ می‌کنم بی‌نقاب با آینه می‌شم بی‌حساب
تو هیپ‌هاپ نمی‌شم یه متهم بی‌دفاع
دنبال اتفاقیم که بده تغییرات و شکل
ایمانمو قوی می‌کنم و می‌رسم بهش
حتی اگه بکنن روحمو از تنم جدا
بازم ایده‌هام می‌مونن از خودم بجا
بچه محل تورگی پاکاره هدفا
بودم هم قدم خیابونی درگیر جهتا
یاد گرفتم بعد جرم نشم اسیر قفس
جای کسی نشینم نرم تو مسیر غلط
کوچیکه همه تو فاز لوتی مَنِشی همیشه بالا بوده سر
نه جیمی کسی‌ام نه چاقال تو صف
تو شرق کُره کفِ غرب صفر بیست و یک هرروز می‌شم زنده‌تر
؛
{همخوان}؛
همه چیو ساختم از صفر
با دست خودم بلوکو گذاشتم و شن
ملات کلماتو ساختم با شعر
با آگاهی کامل راهو سفت کردم طی

؛
{قسمت۳: پوریا}؛
ترسِ ترکِ رپو داریم
یادمه خرج شد تو جیبام پاش هر هزاریم
از اول زمستون خوندش تا ته پاییز
هر سال همینه و همیشه ما سر کاریم
پَ روز به روز شدن رپرا بیشتر
گوش هم می‌دادم بهشون شاید کنیم فرق
دِ رپ نمی‌کردن می‌ریدن رو دینم
من هم پخش شدم تا بمیرن مثِ کووید مرز
دو سه تا بودیم و همه چپ باهامون
بتلای رپی و می‌کردیم درب و داغون
کفِ شهر پاهامون کشیده می شد
تا بشن پاره کفشا و ما رو بدن خونه با باتوم
کلا یه مدت تو کلانتری بودم خوندم باعث شدن کم کار ندیم
صلوات و فاتحه برا هر بیت فرستادم و می‌زدن واسه سلامتیم
پَ بگو همه چی‌مو ساختم از صفر
همه چی‌مو باختم تا بردم از حفظ
تمام صفحه هامو پر کردم عشق
قلمم می‌ریخت شرشر عرقش
دارین مثِ ما رو کم توی رپ
که همه چی‌شون و دادن پاشو هر روز یه ضبط
می‌کنن و می‌زنن بیرون از خونه شب
مارو یکی نکن بگو بمون کف خونه شهر
؛
{همخوان}؛
همه چیو ساختم از صفر
با دست خودم بلوکو گذاشتم و شن
ملات کلماتو ساختم با شعر
با آگاهی کامل راهو سفت کردم طی
؛
{قسمت۴: سایه}؛
همه‌ چیو ساختم از صفر
با دست خودم بلوکا رو شیکوندم تو سرتون پس
زبونم هم بریده که پرتون
سایه رو که می‌شناسی؟ «رو سیاه شب‌تونه حاجیت»
می‌دونی که سنگ شدم نمی‌خوره خنجر بهم
حرف نمی‌زنم اصلا بخواد دیگه حرفم شه
وا می‌کنه کله‌تونو قلم تیزم
زبونم نشونه می‌ره
مخ‌تون هدف تیرم اینا که تلکه می‌شن
می‌بینی له می‌شن زیر بار کلمه چیدن
همه‌چیو می‌گم عادتمه صدمه دیدن
روی تن کاغدا که من ننوشتم دروغ
چون که قلمه می‌زد
می‌ترکیم تو خودمون انتحاری
می‌زنن پس رفیقا که دورمون افتخاری
می‌زنیم چرخ توی «مرزداران»
واقعیه رفتارا
دست روی دست بالا، انقلابیم
حتی نمی‌خوره کفتار هم جنازه‌ی دو رو و
اینجا همه به‌پا داریم اقامه‌ی جنون و
مزه می‌ده خوردن به زمین گرم
پروازمون می‌رسونه بهت حاجی اشاره‌ی سقوط و

؛
{همخوان}؛
همه چیو ساختم از صفر
با دست خودم بلوکو گذاشتم و شن
ملات کلماتو ساختم با شعر
با آگاهی کامل راهو سفت کردم طی