Farhaad - Rahaa
00
Copied!
{همخوان}
ديد روی زمين نيست جاش آسمونو تا كرد
پيچيده كنج لبش يه آتيش به پا كرد
يه عمره قهره فقط رفيقه با سايه اش
ميگه اين دستای من
خط به خط كوچه ها توش حكاكين
كلمه ها تو بن بستاش هم بازين
همه پرُِ اميد ولي به مرگ راضين
{قسمت ۱}
چشمام خیره به ابراست
رو به ارتفاع دست باز
خودمو رها کردم اُفتادم مثل اتفاق مثل رُخداد
من از تنهایی طلب دارم جای هرکی که الان دیگه پیش من نیست
برا ترس اون فرشته ای که توم کُلمو باخت به یه دیوه مریض
واسه این خاکه سیاه بدون هیچ گُلو گیاه
منو ما مثل آبو خاکیم تو به من من به تو نیاز
من از این سقوط درس گرفتم برام گذشته یه تخته سیاس
گاهی باید تو لحظه بود شاید همینقدر ساده و زیباست
{همخوان}
تا چشماشو وا كرد
ديد روی زمين نيست جاش آسمونو تا كرد
پيچيده كنج لبش يه آتيش به پا كرد
يه عمره قهره فقط رفيقه با سايه اش
ميگه اين دستای من
خط به خط كوچه ها توش حكاكين
كلمه ها تو بن بستاش هم بازين
همه پرُِ اميد ولي به مرگ راضين
{قسمت ۲}
ما با هم زیر این آسمون تا شاید رو زمین شیش بیاد تاسمون
ما با هم وسط این روزای سختیم با هم هر کام سیگارتو میکشیم تو
با هم میکشیم تو
میکشیم تو
وقتی دستت تو دست منه دیگه مهم نیست باشه اصلا چی پیش رو
میکشم برات بوم خوش رنگ دو بال باز روی ابرا میکشم
میکشم از یه روز پر رنگ رو به ارتفاع خودمونو دست باز میکشم
خالی بریم اینبار جز روحت چیزی نداریم نیاز
بعد آخرین دیدار با خدا یه سقوط با شکوه همیشه زیباست
{همخوان}
تا چشماشو وا كرد
ديد روی زمين نيست جاش آسمونو تا كرد
پيچيده كنج لبش يه آتيش به پا كرد
يه عمره قهره فقط رفيقه با سايه اش
ميگه اين دستای من
خط به خط كوچه ها توش حكاكين
كلمه ها تو بن بستاش هم بازين
همه پرُِ اميد ولي به مرگ راضين
{همخوان}
ديد روی زمين نيست جاش آسمونو تا كرد
پيچيده كنج لبش يه آتيش به پا كرد
يه عمره قهره فقط رفيقه با سايه اش
ميگه اين دستای من
خط به خط كوچه ها توش حكاكين
كلمه ها تو بن بستاش هم بازين
همه پرُِ اميد ولي به مرگ راضين
{قسمت ۱}
چشمام خیره به ابراست
رو به ارتفاع دست باز
خودمو رها کردم اُفتادم مثل اتفاق مثل رُخداد
من از تنهایی طلب دارم جای هرکی که الان دیگه پیش من نیست
برا ترس اون فرشته ای که توم کُلمو باخت به یه دیوه مریض
واسه این خاکه سیاه بدون هیچ گُلو گیاه
منو ما مثل آبو خاکیم تو به من من به تو نیاز
من از این سقوط درس گرفتم برام گذشته یه تخته سیاس
گاهی باید تو لحظه بود شاید همینقدر ساده و زیباست
{همخوان}
تا چشماشو وا كرد
ديد روی زمين نيست جاش آسمونو تا كرد
پيچيده كنج لبش يه آتيش به پا كرد
يه عمره قهره فقط رفيقه با سايه اش
ميگه اين دستای من
خط به خط كوچه ها توش حكاكين
كلمه ها تو بن بستاش هم بازين
همه پرُِ اميد ولي به مرگ راضين
{قسمت ۲}
ما با هم زیر این آسمون تا شاید رو زمین شیش بیاد تاسمون
ما با هم وسط این روزای سختیم با هم هر کام سیگارتو میکشیم تو
با هم میکشیم تو
میکشیم تو
وقتی دستت تو دست منه دیگه مهم نیست باشه اصلا چی پیش رو
میکشم برات بوم خوش رنگ دو بال باز روی ابرا میکشم
میکشم از یه روز پر رنگ رو به ارتفاع خودمونو دست باز میکشم
خالی بریم اینبار جز روحت چیزی نداریم نیاز
بعد آخرین دیدار با خدا یه سقوط با شکوه همیشه زیباست
{همخوان}
تا چشماشو وا كرد
ديد روی زمين نيست جاش آسمونو تا كرد
پيچيده كنج لبش يه آتيش به پا كرد
يه عمره قهره فقط رفيقه با سايه اش
ميگه اين دستای من
خط به خط كوچه ها توش حكاكين
كلمه ها تو بن بستاش هم بازين
همه پرُِ اميد ولي به مرگ راضين
