Saye - Tahesh Hichi Nist

مثه ماه دارم یه قسمت تاریک
دودی بلند نمیشه از کشور خاکی
من که نمیگذرم شاید بگذره تاریخ
کاشکی میشد به کل دنیا گفت یه لحظه وایستین
وقتشه به هم بزنم نظم جهانو
برم شیرجه بزنم من تهه سرابو
از گذشته تا آینده رو ببینم و غرق باشم
تو قانونم ثبت بشه بند تضادو
تو دنیای بعدی هم باز می‌مونم یه روانی
هرچی میشه بزار بشه ما که ترسی نداریم
متکی به زمانیم و از حقیقت فراری
واسه همه‌مون میکنم آرزوی رهایی
هنوز توی سرمه تصویرای خشونت
هر خوابی که دیدن برام تعبیراش یه دروغن
یروز گرم یروز سرد یروز مثل گلوله‌ام
منو عوض میکنه تغییرای حروفم
منو کشته غرورم
شکسته پل عبورم
صدا داد میاد هنوز پشت سکوتم
روی دور دوره جنونم
منم خیلی وقته خونه نشینم
بوده به کیرم
همه چی دوده شریکم
تا با لبای دوخته بوسه بگیرم
از لب جدولای خیابون که کوچه نشینن
منم خیلی وقته خونه نشینم
بوده به کیرم
همه چی دوده شریکم
تا با لبای دوخته بوسه بگیرم
از لب جدولای خیابون که کوچه نشینن
تهش هیچی نی علیه فراموشی
شاید دور باشیم ولی همه هم آغوشیم
از تو فاصله از ما دوری
سلاممو میرسونه شبا شوتی
همه چی تهشه سکوی پرشه
چیا توی سرته؟
میزنم تو سر جنس
راه پره تنشه
میام از تهه دل
مهم نی نرسه ، مهم نی نرسه
وایستادم روی حرفام
از همه بالاترم
کل گوشا تیز شدن منتظر آمارمن
میشن خب با ما طرف
پس میدم تاوانمم
همیشه کم حرفم
حرفامو کارا زدن
واسم جالبه که همه چیو بدونم
هرکاری رو بتونم
زندگیمو بخونم
چون از هرکی یدونه‌ست
وقتی روزا بگذره
جا نمونم یه روز هم
هیچی نده تکونم
می‌کشتن امیدمو تو روز روشن
ولی نمی‌مونه ماه پشت ابر
برمیگرده همه چی به شروع خودم
یعنی زنده میشم اگه باز کشته شم
می‌خوام ازم بمونه یه اسم نیک
چیزی نمی‌بینه چشم سیر
همه جا سرابه مام تشنه‌ایم
باید بین زمین و زمان ول بشیم
گذشته کارم از کار
من راهم سواس
آرزومه پاشم از خواب
ببینم دنیا تمومه
جونمو دادم براش
درمیام باز هم از چاه
ببینم به چه طنابی
وصلن این آدمکها