Veda - Mojasame
00
Copied!
{ورس یک}
بهترین روز های جوونیم رو دادم رفت
تصورم یه چیز دیگه بوده از آیندم
خیلی چیز ها مرده تووم
کار میکنم کل روز
سگ دو میزنم تا که در بیارم یه خرده پول
لای ترافیک و ازدحام و دود دم
اصلا نمیفهمم چطوری میگذره روز و شب
خاموشم مثل چراغ اتوبان یا
هواپیمایی که تازه پریده از فرودگاه
اون پلید توو تیر راس شکارچی هاست
با یه انفجار میرم به سمت الهیات
شدم از توو متلاشی
خوشحالم از این که جدا میشم از بعد مادیم
بعضی وقت ها لازمه که مرده باشید
تا بفهمی بی فایدست که از مرده بت بسازی
حالا خدا میدونه که چقدر کشته دادیم
توو سر کی میخوره این دفعه چکش قاضی
( با دست خودم پیکر خودم رو میتراشم )
{کورس}
با دست خودم پیکر خودم رو میتراشم
نمیخوام همیشه مثل یه مجسمه باشم
نباید وایستاد ، من زنجیر ها رو پاره کردم
تلاشم اینه نشم یه کوه پای در بند
با دست خودم پیکر خودم رو میتراشم
نمیخوام همیشه مثل یه مجسمه باشم
نباید وایستاد ، من زنجیر ها رو پاره کردم
تلاشم اینه نشم یه کوه پای در بند
{ورس دو}
هیچ عدالتی به داد ما نرسید
از موقعی که یادمه راه میرفتم روو لب تیغ
بوسه میزدم حالا یه عاشقم یه سر به نیست
یه مبارز یه مخالف که میمیره به ضرب تیر
پرنده مردنی نیست ، مثل شعر هام زندست
مدادم روو کاغد نوشت من راه نجاتتم
پس تو بجنگ
دنیا دو روزه بعدش میری سر سکانس بعد
زندگی یه فیلمه ولی نمیخوام ستاره شم
دوست دارم خورشید آگاهی بهم بتابه نه
این که توو سیاهی شب بیوفتم به دام جهل
هر چقدر بفهمی آخرش میشی دیوانه تر
میوفتی تووی قفس با چهار تا دیوار سم
انقدر تقلا نکن ، چون هستش بی فایده مرد
از تو هم یه بُت دیگه میسازن سی سال بعد
یه مجسمه از آهن و سیمان و گچ
که فرقی نداره با درخت های بی شاخ و برگ
{کورس}
با دست خودم پیکر خودم رو میتراشم
نمیخوام همیشه مثل یه مجسمه باشم
نباید وایستاد ، من زنجیر ها رو پاره کردم
تلاشم اینه نشم یه کوه پای در بند
با دست خودم پیکر خودم رو میتراشم
نمیخوام همیشه مثل یه مجسمه باشم
نباید وایستاد ، من زنجیر ها رو پاره کردم
تلاشم اینه نشم یه کوه پای در بند
{ورس یک}
بهترین روز های جوونیم رو دادم رفت
تصورم یه چیز دیگه بوده از آیندم
خیلی چیز ها مرده تووم
کار میکنم کل روز
سگ دو میزنم تا که در بیارم یه خرده پول
لای ترافیک و ازدحام و دود دم
اصلا نمیفهمم چطوری میگذره روز و شب
خاموشم مثل چراغ اتوبان یا
هواپیمایی که تازه پریده از فرودگاه
اون پلید توو تیر راس شکارچی هاست
با یه انفجار میرم به سمت الهیات
شدم از توو متلاشی
خوشحالم از این که جدا میشم از بعد مادیم
بعضی وقت ها لازمه که مرده باشید
تا بفهمی بی فایدست که از مرده بت بسازی
حالا خدا میدونه که چقدر کشته دادیم
توو سر کی میخوره این دفعه چکش قاضی
( با دست خودم پیکر خودم رو میتراشم )
{کورس}
با دست خودم پیکر خودم رو میتراشم
نمیخوام همیشه مثل یه مجسمه باشم
نباید وایستاد ، من زنجیر ها رو پاره کردم
تلاشم اینه نشم یه کوه پای در بند
با دست خودم پیکر خودم رو میتراشم
نمیخوام همیشه مثل یه مجسمه باشم
نباید وایستاد ، من زنجیر ها رو پاره کردم
تلاشم اینه نشم یه کوه پای در بند
{ورس دو}
هیچ عدالتی به داد ما نرسید
از موقعی که یادمه راه میرفتم روو لب تیغ
بوسه میزدم حالا یه عاشقم یه سر به نیست
یه مبارز یه مخالف که میمیره به ضرب تیر
پرنده مردنی نیست ، مثل شعر هام زندست
مدادم روو کاغد نوشت من راه نجاتتم
پس تو بجنگ
دنیا دو روزه بعدش میری سر سکانس بعد
زندگی یه فیلمه ولی نمیخوام ستاره شم
دوست دارم خورشید آگاهی بهم بتابه نه
این که توو سیاهی شب بیوفتم به دام جهل
هر چقدر بفهمی آخرش میشی دیوانه تر
میوفتی تووی قفس با چهار تا دیوار سم
انقدر تقلا نکن ، چون هستش بی فایده مرد
از تو هم یه بُت دیگه میسازن سی سال بعد
یه مجسمه از آهن و سیمان و گچ
که فرقی نداره با درخت های بی شاخ و برگ
{کورس}
با دست خودم پیکر خودم رو میتراشم
نمیخوام همیشه مثل یه مجسمه باشم
نباید وایستاد ، من زنجیر ها رو پاره کردم
تلاشم اینه نشم یه کوه پای در بند
با دست خودم پیکر خودم رو میتراشم
نمیخوام همیشه مثل یه مجسمه باشم
نباید وایستاد ، من زنجیر ها رو پاره کردم
تلاشم اینه نشم یه کوه پای در بند
