Rahro - Jazireh

جزیره ی متروکه منم
دریای مشکلات دوره کردنم
اینورا میبینم راهی نیست برم
اونور تر چند نفرن مثل خودم
همه دنبال یه تیکه نون میگردن
واسه لقمه کردن همم بیرحمن
جوونا تو مرداب آرزوهاشون غرقن
یسری هنوز دنبال دلیل میگردن
تا گردن تنمون فرو رفته تو این منجلاب
هرچی دست و پا میزنیم بیشتر فرو میریم پایین
ازت واسه رسیدن به رویات کرایه میخوان
دورمونا آب گرفته و همیشه توی سرابیم
یکی عقابا تو قفس جاش داد
فقط واسه اینکه از یادش بره پرواز
یکی مثل ما از آزادی سهم داشت
اما میدونست حبس شده لای حرفاش
هرکی زور داشت واسش شد شهرفرنگ
نه منه انگشت به دهن که رفت به درک
تقصیر تو نیست اگه سرده شهرم
من چهارفصل زندگیما آب تنی کردم رفت
سایه ی شقایق از این خاک
هرکی رسید علف هرزی رو زمین کاشت
این جزیره به من خیلی چیزا یاد داد
که هرکاری کنی تهش میشی بازخواست
حاجی
اینجا دیگه هیچی سرجاش نیست
همه باهم قهر و من با همه آشتی
جالبه هیچکی سرپا نیست
همه بزور باید توی این زمین وایستیم
هیش حرفاتا آروم بزن
باش به فکر قانون یکم
تا وقتی که سانسور بشم
حق بده بخوام بشم قانون شکن
توام برو و تنهام بزار
نباش فکر حرفام
یبار اینجا به دنیا میای
سی بار میمیری
بد خنده داره
روزا بلندتره از موهای سرم
شبا گرفتن از ترس ستاره شدن
هنوز از نیمه ی خالی دارم میخورم
بااینکه هرروز از دیروزم بیشتر پرم
تموم راهما تو این جزیره باختما
تصویر باوراما روبروم شکستنا
با چوب سادگیامون جهنم ساختنا
کل نسل من به پای نسل دیگه سوختن
شرح حال مارا پادگانی فهمید
که سربازاش تو میدون با خودی میجنگید
یروز تقویما ورق بزن میفهمی
ما خودمونم این وسط نبودیم بی تقصیر
اه روزا از دستم رفت
اصلا یادم رفته چطوری میخندن
تو دریایی که قلاباش همه بیرحمن
یاد گرفتم دل به ماهیا نبندم زیاد
یه شبایی بد به چشم میاد
روزایی که رفته و هیچوقت نمیاد
قد یه سلول دلم آزادی میخواست
الانم در قفس بازه اما
اما من دلم دیگه پرواز نمی‌خواد