Spoilers Crew - ΑΘΑΝΑΣΙΑ

{Verse 1}
Πίσω στα basics, γιατί κυνηγάω πολλά, όσο μου κλέβουν τα λίγα
Η ευθύνη δεν είναι και τόσο βαριά, αν δεν είσαι στα ανήλικα πρότυπο
Θέλω συγκέντρωση για να σε δω, σα να παίζω στο σκάκι παρτίδα
Αλλάζουνε όλοι, μα μένουμε ίδιοι
Αλλάζει η ομάδα λογότυπο;
Κάποιοι αγοράζουνε ρούχα, καπέλα κι οργώνουνε τις ανασφάλειες τους
Κι άλλοι αλλάζουμε δέρμα κι έρπονται για να μιλήσουνε στις δικές
Τους
Μητέρες δεν εμπιστεύονται τους γιους, γιατί είναι εφηβάκια ανώριμα
Μιλάνε και σκέφτονται πρόστυχα
Καπνίζουν μαντζούνια γνώριμα
Αν είναι να δώσεις σάρκα και οστά σε κάτι που αγάπησες, κόψ' το
Πώς εμπιστεύεσαι τόσο αθώα
Κι εμένα προδίδουν οι νότες
Η σάρκα θα φύγει θα μείνουν οστά
Στο παρατημένο σου πόστο
Οι μεγάλοι θυμούνται πως ήταν μικροί κι οι μικροί ονειρεύονται τσόντες
Ο θάνατος είναι αναπόφευκτος
Όπως το να γίνω ρουτίνα του
Και παίρνει και μήνες σαν τοκετός
Το έχει μέσα στην κουλτούρα του
Αν ανατείλω και ξανά πέσω θα είναι ελεύθερη πτώση
Το κάθε κάστρο πέφτει εκ των έσω, οποίος και να το προδώσει

{Chorus}
Το ραπ το παρατήσες;
Στον τοίχο μου θα το ζωγράφισες
Δεν έγινες κάτι για μένα και για τη ζωή μου, μα έστω προσπάθησες
Κουράστηκα να παρεκκλίνω
Σε δρόμους που θέλεις να χτίσεις
Τα καλύτερα καλοκαίρια δεν γράφτηκαν ρίμες, αλλά αναμνήσεις
(x2)

{Verse 2}
Ζω μες την λήθη, εκεί που με πιάνει η περίοδος χάριτος
Να ξεφυλλίζω τις μέρες που πέρασαν για να γυρίσω στην Κάνιγγος
Μπορεί να μην φαίνεται τόσο καλά, η ψυχή του αδερφού μου είναι άβυσσος
Ποτέ την κάνει και ποτέ γυρνάει, ο πιο χαρούμενος Μάρτιος
Η αθανασία είναι βάσανο, και ο Προμηθέας το ξέρει
Του καταστρέφει τα όνειρα ο Καύκασος και η φωτιά τον μαγεύει
Είδα τον Χάρο σε μια γωνιά της πόλης μέρα μεσημέρι
Του ζήτησα αυτόγραφο και είπε ’'Πώς κάνεις έτσι; Υπάρχουν και χειρότεροι'’
Αυτό είναι προσωπικό, προσωπικό χωρίς δευτέρα πρόσωπα
20 pesos κοστίζει η ζωή σου, εξαρτάται κι απ' το νόμισμα
Αφού συνεχίζω να γράφω τα ραπς, απλώς με λιγότερο νόημα
Δε θέλω να χάσω ωραίες στιγμές
Αγχώνομαι μη δε τις πρόλαβα
Δε θέλω να γίνω αποφάγια ενός ράπερ, που χέστηκε για τον αντίκτυπο
Καλές οι εταιρίες, ρε μάγκες ,αλλά
Δε θέλω να γίνω αντίτυπο
Είμαι νοσταλγός, ρομαντικός ή μήπως μιλάει το κόμπλεξ;
Την πρώτη θα μίλησε σίγουρα
Τη δεύτερη φορά πού το δες;

{Chorus}
Το ραπ το παρατήσες;
Στον τοίχο μου θα το ζωγράφισες
Δεν έγινες κάτι για μένα και για τη ζωή μου, μα έστω προσπάθησες
Κουράστηκα να παρεκκλίνω
Σε δρόμους που θέλεις να χτίσεις
Τα καλύτερα καλοκαίρια δεν γράφτηκαν ρίμες, αλλά αναμνήσεις
(x2)