PaiFan - 10-16

Ειναι γεροντας, ΠαιΦαν

Εχουν χαθει για τα καλα τα λογικα μου
Το τελευταιο καιρο δε πηγαινω με τα καλα μου
Λιγοι αυτοι που νιωθουν, πιο λιγοι ειναι κοντα μου
Ο σκυλος μου γνωριζει ολα τα προβληματα μου
Ωριμασαν τριγυρα μου ολα, μεγαλωσαμε
Τη καθημερινοτητα μας πληρος, τη μπουκοσαμε
Χαθηκανε τα αισθηματα μας σε οθονες
Ακομα αποτοπος μερικα απ'αυτα σωθηκανε
Γιναμε αντρες, δεν υπαρχουνε φιλοι
Αρνουμαι να συμβιβαστω με ο,τι σας καταπινει
Δε γραφω για την ηθικη, στα αρχιδια μου και κυριοι
Μα ξερω ποιοι μαχαιρωσαν πισωπλατα το Billy (Ρα)
Εγωισμο δε παραγω γιατι καταλαβα
Λυπη σε γεμιζει με εμφανη ψυχη, καταβατα
Γραφω για ανακαλυψω πανω μου σημαδια
Το ο,τι ζω ακομα το χρωσταω σε δυο ματια
Ανναγενηθηκα απο την εκτη μερα
Δε πεθανα ακομα και ας μου εκοψαν τη φτερνα
Καταλληλοι για χειρουργειο, εχουμε πενα
Σπασμενες ασπιδες και δορατα τεντωμενα

Ααααα
Γυρναμε πανω απο τη γη
Η καλυτερη μου φιλοι ειναι οι χειροτεροι μου εχθροι
Η καλυτερη μου πτωση στο χαος δεν αρκει
Ειπα πως θα Crushαρουμε ακομα και νεκροι
Δωσ' μου το χερι σου κουκλα
Συναισθηματα σου'πα και ετσι εμπλεξες τα μπουτια σου
Αρκει μια λουπα και ενα φαρμακι στη κουπα σου
Πεδο μη σε σκοτωσω ακομα μα μενω διπλα σου
Ακομα σαν δεκαπενταχρονος
Γυρνω το τι θα κανω στο μελλον μου μα βγαινει ακυρο
Στιχος δηλητηριο, (?...) μαρτυριο
Μπαινω στη κολλαση με Plus το διαβατηριο
Χαμενος ουρανος, βλεπουμε χωρις φως
Μην εχεις ψυχολογικα που χωνεις σαν χαζος
Ο κοσμος δεν σ'ανηκει ακομα και αν ειναι μικρο;