Marina Spanou - Trito Skali

Ένας ατελείωτος μύθος
Πως η σχέση σου με τον χρόνο δε με νοιάζει συνήθως
Ήσουν κι εσύ απ’ αυτούς τους νέους ποιητές
Ένα σωρό λέξεις για μελαγχολίες γοητευτικές

Πάντοτε σου άρεσαν τα στενά παράθυρα
Στον τρίτο ή τέταρτο όροφο γιατί ένιωθες πως άφηναν
Ιστορίες για μας τους συλλέκτες
Στους πιο τραχείς έρωτες τακτικοί επισκέπτες

Στο πρόσωπο σου τραγούδια που είχα ακούσει ξανά
Σάουντρακ του πρώτου ήλιου που πέφτει στα αγαπημένα σου φυτά
Θα βρεθούμε λες σε μια στριφογυριστή σκάλα
Κι εκεί τα βράδια θα γίνονται λίγο πιο μεγάλα

Εμείς ίσως να μην ανεβούμε ποτέ
Στο τρίτο σκαλί αρκεί ένα μικρό σουαρέ
Τανύζοντας τις ώρες μέχρι να χαράξει
Μαζί σου ο κόσμος μοιάζει με μια διαρκή παύση

Δεν ξέρω πού οδηγεί
Αυτό το μέρος που μας φιλοξενεί
Δυό ποτά, μια μουσική
Μου φτάνει που είμαστε εδώ, στο τρίτο σκαλί

Δεν έχω άλλους τρόπους να ζητήσω συγγνώμη
Μη με κοιτάζεις όταν ο φόβος με τσαλακώνει
Δεν μου έμαθε κανείς να περιμένω
Κι έτσι με μια κιθάρα τις σκέψεις μου λειαίνω
Μείνε κοντά μου αν θέλεις, ή και όχι, ό,τι προτιμάς
Μόνο για απόψε θα ‘θελα να ξέρω πως αγαπάς
Αυτός ο κόμπος στο στήθος δε λέει να σβήσει
Ας μην γλιτώσουμε λοιπόν, ας με είχες φιλήσει

Δεν ξέρω πού οδηγεί
Αυτό το μέρος που μας φιλοξενεί
Δυό ποτά, μια μουσική
Μου φτάνει που είμαστε εδώ, στο τρίτο σκαλί

Ε καλά, θα μπορούσαμε να ανέβουμε και παραπάνω αλλά τέλος πάντων
Εσύ πήγες στην Άνδρο, καταλαβαίνεις