Marina Spanou - Ikaria

Δεν θα σου πω ότι φοβάμαι
Πως τα χέρια μου σφίγγουν ό,τι αγαπάνε
Εσύ φτιάχτηκες μόνο για να πετάς
Από τις μέρες μου πάλι γλιστράς

Σε λίγο θα ξυπνάς στην Ικαρία
Και δε θα θυμάσαι την άδεια πλατεία
Ξημέρωμα Πέμπτης να μετράω
Στα μάτια σου χρώματα μα εγώ δε χωράω

Πριν φύγεις μοιάζεις σα να κρατάς τον ουρανό
Φίλησε με κι εγώ θα μάθω να σε ξεχνώ

Δε θα σου πω πως με τρομάζουν
Όσα λένε οι φίλοι πως μ’ ωριμάζουν
Δε θέλω ακόμη να μεγαλώσω
Κι από μέσα μου να σε ξεριζώσω

Μου λες όμως θα είναι εντάξει
Μια τελευταία βόλτα με τ’αμάξι
Στον πιο δικό μας δρόμο σιωπηλοί
Μια τελευταία εφηβεία μαζί

Πριν φύγεις μοιάζεις σα να κρατάς τον ουρανό
Φίλησε με κι εγώ θα μάθω να σε ξεχνώ