Mi Vita Psi - 40 Κύματα

{VERSE 1}
Μάτια
Γράφω για αυτά σε χιλιάδες κομμάτια
Εσύ ήσουν που μου ‘πες θα μείνεις για πάντα
Ενώ έφευγες όλα εκείνα τα βράδια;
Μια αδέσποτη γάτα που ήθελε φιλιά
Αλλά τους διώχνει όλους από κοντά
Γλύψε την πληγή σου να γίνεις καλά
Όμως δεν φεύγει έτσι η μοναξιά
Τερμίτες γεμίζουν το σώμα σου τρώγοντας την ξύλινή σου καρδιά
Γιατί ακόμα κι έτσι δεν μπορούσε να πάρει φωτιά
Κάψε τον ουρανίσκο με οινόπνευμα για να νιώθεις ξανά τη ζεστασιά
Ή απλώς κάνε με μια αγκαλιά
Ένα μέρος μου θέλει να είσαι καλά
Ένα άλλο να είσαι αυτή που ήσουν παλιά
Αλλά ο χρόνος περνά σαν… να πάει απ’ τα σκαλιά

{HOOK}
Σημασία όμως δεν έχει η ταχύτητα αφού με πήγαινε πάντα στο τίποτα
Σημασία έχει η διαδρομή από εκείνα τα χρόνια κι ας πέρασαν γρήγορα
Σημασία όμως δεν έχει η ταχύτητα αφού με πήγαινε πάντα στο τίποτα
Σημασία έχει η διαδρομή από εκείνα τα χρόνια κι ας πέρασαν γρήγορα

{VERSE 2}
Γράφω τα πάντα σε αινίγματα
Για να βάλω μυαλά να τριφτούν
Και να βρουν τα μηνύματα από τα συνθήματα
Ο κόσμος όμως ακολουθάει τα κύματα (WAVE)
Κι έτσι τον πνίγουν οι θάλασσες που κολυμπούσαν εκείνοι νωρίτερα
Αν θέλεις να βρεις τη ‘’στεριά’’ σου θα πρέπει να ψάξεις ‘’βαθύτερα‘’
Θα ‘ρθουν και καλύτερα χρόνια
Απλώς δεν θα ‘μαι εδώ για να το δω
Κι εσύ δεν θα ‘σαι δίπλα μου για να μου πεις τι έχει γίνει μέχρι τώρα
Να μου πεις το πως στον πούτσο πήραμε την κατηφόρα σε ανηφόρα
Ακόμα κι αν μου φώναζες «Προχώρα!»
Μείναμε στάσιμοι κι έτσι μας πέρασε και η ώρα
Κι εσύ με ένα σου βλέμμα τα επιβεβαίωσες όλα
Όσα ξερνούσα πίνοντας και έχοντας πάρει φόρα…

{HOOK}
Σημασία όμως δεν έχει η ταχύτητα αφού με πήγαινε πάντα στο τίποτα
Σημασία έχει η διαδρομή από εκείνα τα χρόνια κι ας πέρασαν γρήγορα
Σημασία όμως δεν έχει η ταχύτητα αφού με πήγαινε πάντα στο τίποτα
Σημασία έχει η διαδρομή από εκείνα τα χρόνια κι ας πέρασαν γρήγορα

{VERSE 3}
Από μια άλλη οπτική
Τα πάντα θυμίζουν αυτή
Αλλά ο χρόνος αλλάζει τα πάντα
Θυμάμαι εποχές που έχυνα δάκρυα
Κατάπινα χαλίκια όμως έφτυνα πετράδια
Φόρα τα στα αυτιά σου άμα ποτέ σου νιώσεις άδεια
Μετά κόψε τα αυτιά σου για να αιμορραγείς σκοτάδια
Και να φύγει η μαυρίλα που ένιωθες
Μιλάω για αγάπη κι εσύ με ερωτεύεσαι( ; )
Ο χρόνος αλλάζει και οι φάσεις μπερδεύονται
Εγώ σου έδωσα χώρο να αλλάξεις μα η καρδιά είναι χώρος που δεν προστατεύεται
Αν πιέσεις το στήθος μου θα πεταχτούν τα μάτια μου κι η γλώσσα μου θα κρέμεται
Η ζωγράφος που με έφτιαξε με έσβησε γιατί δεν ήθελε άλλοι να με βλέπουνε
Μάτια
Γράφω για αυτά σε χιλιάδες κομμάτια
Εσύ ήσουν που μου ‘πες θα μείνεις για πάντα;
Θυμάμαι μονάχα ένα αντίο και δυο χάδια
Να το κάνεις πιο δύσκολο κι απ’ τα 40 κύματα που πέρασα να ανέβω τα 40 σκαλοπάτια
Πάτα το πόδι σου κάτω, περπάτα
Θα φτάσεις στο μέρος που ήθελες τόσο ακόμα κι αν ήσουν σε πλήρη αστάθεια
Και έπεφτες μέσα στη θάλασσα
Κούνα τα χέρια κολύμπα και θα βγεις και στην επιφάνεια
Μόνο μη μείνεις ποτέ σου σε αδράνεια
Δεν είμαι από εκείνους που σου ‘λεγαν «Στα ‘λεγα»
Αλλά ξέρω πως είναι άρα ξέρω πως είναι να χαίρεσαι για την προσπάθεια