Marina Spanou - Carte Postale

Λιώσαμε μαζί
Σε μια στροφή που είχανε μονοπωλήσει κάτι περιστέρια
Σα να ήθελες
Να μου δείξεις πως μοιάζουν τα μάτια σου όταν γεμίζουν αστέρια

Λες να μας είδε ο ουρανός;
Όταν νομίζαμε πως είμαστε μόνοι πάνω σ’όλη
Τη γη
Εκείνο το βράδυ
Που απ’την μια άκρη φτάσαμε ως την άλλη πεζοί
Κάποια μέρα θα βρω τις κατάλληλες λέξεις
Ίσως τότε να σου πω πόσο μ’αρέσεις
Σε πέτρινα σοκάκια, σε πουκάμισα φλοράλ
Έμεινε η γεύση σου σε μια καρτποστάλ

Βρήκα ένα στυλό
Και σου έγραψα πως μας περιμένουνε τα περιστέρια
Κι αν έχεις κουραστεί
Να ανεβαίνεις σκαλιά προτίθενται να μας πάνε τ’αστέρια

Τελικά ο ουρανός
Τα μαλλιά μου χάζευε όπως έτρεχαν την πλάτη να φτάσουν
Δεν ήξεραν πως
Τα χέρια σου είχαν προλάβει να τη σχεδιάσουν

Κάποια μέρα θα βρω τις κατάλληλες λέξεις
Να μπορώ να σου πω πόσο μ’αρέσεις
Σε πέτρινα σοκάκια, σε πουκάμισα φλοράλ
Έμεινε η γεύση σου σε μια καρτποστάλ